Στην Ελλάδα τα «πραγματικά» δηλητηριώδη φίδια είναι ελάχιστα και οι θάνατοι που καταγράφονται είναι σχεδόν μηδενικοί.
Το δηλητήριο των φιδιών προκαλεί κυρίως τοπικές αντιδράσεις αλλά και κυτταρικές βλάβες στο τοίχωμα των αγγείων, καθώς και συμπτώματα από το νευρικό και την καρδιά.
Τέσσερα είναι τα σημαντικότερα συμπτώματα των δαγκωμάτων των εχιδνών:
1. Πόνος και οίδημα που εμφανίζεται περίπου 20 λεπτά μετά το δάγκωμα,
2. Αρκετά συχνά ναυτία, έμετος, υπόταση και λιποθυμία ή ζάλη,
3. Συχνά ταχυκαρδία λόγω κυρίως πανικού, πυρετός και διόγκωση των επιχωρίων λεμφαδένων και
4. Σπάνια παραισθησίες, οίδημα βλεφάρων, θόλωση της όρασης και σπασμοί.
Επίσης, σπάνια μπορεί να υπάρξουν και οι εξής τρείς επιπλοκές:
1. Φλεγμονή του τραύματος με μειωμένη κινητικότητα και μειωμένη αισθητικότητα,
2. Αιμορραγία του δέρματος ή αιμορραγική φλύκταινα ή τοπική νέκρωση με απώλεια ιστού και
3. Οξεία Νεφρική Ανεπάρκεια, σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα και ακρωτηριασμό του άκρου.
Για τη βαρύτητα των συμπτωμάτων σημαντικό ρόλο παίζουν τα παρακάτω:
1. Η εντόπιση, το βάθος και ο αριθμός των δαγκωμάτων,
2. Το ποσό του δηλητηρίου, η μικροβιακή χλωρίδα, το είδος και το μέγεθος του φιδιού.
Σε περίπτωση δαγκώματος άμεσα πρέπει να γίνουν οι πιo κάτω οκτώ ενέργειες:
1. Όχι πανικός, διότι χειροτερεύει την κατάσταση,
2. Αφαίρεση όλων των αντικειμένων, που θα μπορούσαν να σφίξουν το μέλος όσο αυτό πρήζεται,
3. Ακινησία του τραυματισμένου μέλους ώστε να καθυστερήσει η εξέλιξη των συμπτωμάτων,
4. Όχι τομές στο δέρμα και ρούφηγμα του δηλητηρίου διότι επιδεινώνουν την κατάσταση και τα συμπτώματα,
5. Επίδεση πάνω και κεντρικά προς την καρδιά του δαγκώματος με σταδιακή χαλάρωση,
6. Όχι αντισηπτικά ή πάγος στην περιοχή του τραύματος,
7. Όχι χορήγηση αλκοόλ ή παυσίπονων και
8. Άμεση διακομιδή στο νοσοκομείο.
