Η έντονη λέπτυνση και αραίωση των μαλλιών στην κορυφή του κεφαλιού είναι μία όχι και τόσο σπάνια πάθηση.
Εμφανίζεται σε περισσότερες από δύο στις δέκα γυναίκες.
Οι αλλαγές αυτές είναι χαρακτηριστικές της γυναικείου τύπου αλωπεκίας.
Η αλωπεκία αυτή είναι μία μορφή τριχόπτωσης, η οποία μοιάζει με την ανδρογενετική αλωπεκία, που οδηγεί τους άνδρες στην φαλάκρα, αλλά υπάρχουν και κάποιες διαφορές.
Χαρακτηριστικό στη γυναικείου τύπου αλωπεκία είναι ότι αρχικά εκδηλώνεται με αυξανόμενη απώλεια των μαλλιών.
Αργότερα, όμως, το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η μείωση της πυκνότητας των μαλλιών και η λέπτυνσή τους.
Αυτό έχει ως συνέπεια μείωση του όγκου τους, ενώ όταν η γυναίκα χτενίζεται αρχίζει να βλέπει το δέρμα του κεφαλιού της.
Στις γυναίκες, υπάρχει κληρονομική προδιάθεση για την εμφάνιση αλωπεκίας, αλλά σημαντικό ρόλο παίζουν και ορμονικά αίτια.
Και αυτό, διότι η γυναικείου τύπου αλωπεκία εκδηλώνεται συνήθως την εποχή της εμμηνόπαυσης.
Κατά την εμμηνόπαυση μειώνεται δραστικά η παραγωγή των ορμονών του γυναικείου φύλου (οιστρογόνα και προγεστερόνη).
Οι ορμόνες αυτές βοηθούν τα μαλλιά να αναπτύσσονται ταχύτερα και να παραμένουν για περισσότερο καιρό στο κεφάλι.
Όταν τα επίπεδά τους μειωθούν, τα μαλλιά αναπτύσσονται πιο αργά και γίνονται πολύ πιο λεπτά.
Επιπλέον, η μείωση των επιπέδων των οιστρογόνων και της προγεστερόνης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της παραγωγής των ανδρογόνων, που φυσιολογικά παράγει σε μικρές ποσότητες ο γυναικείος οργανισμός.
Τα ανδρογόνα συρρικνώνουν τους θυλάκους των τριχών, με συνέπεια την απώλεια των μαλλιών που είναι συνηθισμένη στα αρχικά στάδια της γυναικείου τύπου αλωπεκίας.
Εκτός από τις ορμονικές διακυμάνσεις, άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην γυναικείου τύπου αλωπεκία της εμμηνόπαυσης είναι το στρες, η έλλειψη ορισμένων θρεπτικών συστατικών και ορισμένες παθήσεις, όπως για παράδειγμα του θυρεοειδούς.
Θεραπεία
Οι γυναίκες με αλωπεκία αναρωτιούνται τι μπορούν να κάνουν για να αποφύγουν την επιδείνωση της κατάστασης.
Τα κακά νέα είναι ότι πρόκειται για μια πάθηση που με την πάθηση αυτή, η οποία εξελίσσεται προοδευτικά, είναι πως όταν την αντιλαμβάνονται οι γυναίκες, έχουν ήδη χάσει πάνω από το 15% του όγκου των μαλλιών τους.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν θεραπείες που μπορεί να εμποδίσουν την περαιτέρω επιδείνωση.
Μπορούν να τις βοηθήσουν να ανακτήσουν σε έναν βαθμό τα μαλλιά τους.
Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία και μπορεί να είναι τοπική, συστηματική ή και επεμβατική.
Η τοπική και η συστηματική θεραπεία γίνονται με ειδικά φάρμακα, ανάλογα την αιτία.
Μπορεί να έχουν ως στόχο τον περιορισμό της παραγωγής των ανδρογόνων και την δράση τους στους θυλάκους των τριχών.
Ως τοπική θεραπεία μπορεί να χορηγηθούν διαλύματα με αντιανδρογόνα, με οιστραδιόλη (γυναικεία ορμόνη) και κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη), σε ειδικές περιπτώσεις.
Συνήθως χορηγούνται διαλύματα που περιέχουν την ουσία μινοξιδίλη.
Είναι ένα κλασικό φάρμακο που χορηγείται και για την ανδρικού τύπου αλωπεκία.
Ως συστηματική αγωγή μπορεί να χορηγηθούν αντισυλληπτικά, κορτικοειδή και ειδικά φάρμακα (π.χ. σπιρονολακτόνη, φλουταμίδη, φιναστερίδη).
Τα φάρμακα αυτά δίνονται σε επιλεγμένες περιπτώσεις και κάτω από ιατρική παρακολούθηση.
Στις επεμβατικές θεραπείες συμπεριλαμβάνονται η μεταφύτευση μαλλιών και η μεσοθεραπεία.
Τέλος η λέπτυνση των μαλλιών έχει σχετισθεί και με ανεπάρκειες διάφορων θρεπτικών συστατικών.
Eίναι καλό η γυναίκα να εξασφαλίζει επαρκή πρόσληψη βιοτίνης, κυστεΐνης, φολικού οξέος, ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, ωμέγα-6 λιπαρών οξέων, καθώς και βιταμίνης D3.
Ωστόσο πρέπει να συμβουλευθεί πρώτα τον δερματολόγο, ο οποίος θα επιλέξει την κατάλληλη αγωγή, ανάλογα με την περίπτωση.
