Η πανδημία του κορωνοϊού έχει αφήσει όλο σχεδόν τον κόσμο σε μια κατάσταση αναστάτωσης και φόβου που δεν θα περάσει για αρκετούς μήνες ακόμη.
Ο περιορισμός, ο φόβος μόλυνσης, οι τρομερές συνέπειες μιας καταστροφικής οικονομικής ύφεσης, αποδυναμώνουν την προθυμία των ανθρώπων να ξαναρχίσουν την καθημερινότητά τους όταν θα μπορούν να εργαστούν ξανά.
Συμβαίνει κάτι το πραγματικά απίστευτο που δημιουργεί γύρω μας ανησυχία και φόβο για το άγνωστο στο άμεσο μέλλον που κλονίζει τις ψυχές μας, ενώ τα μάτια μας βλέπουν την ομορφιά της χώρας μας κάτω από τον ήλιο του Απριλίου.
Μια χώρα τόσο λαμπερή ώστε να μας θυμίζει μια άλλη κατάρα, αυτή που επιτίθεται στο περιβάλλον.
Θεωρήσαμε ότι είχαμε κερδίσει τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Τώρα βιώνουμε έναν άλλο πόλεμο, απροσδόκητο, τρομερό, ύπουλο και φονικό.
Τώρα, οι ανήσυχοι λαοί, όπως και ο δικός μας, δεν μπορούν πλέον να ονομάσουν το κακό που μας έχει βρει, δεν ξέρουν αν θα επηρεαστούν ή θα ξεφύγουν και δεν ξέρουν πότε θα ανακτήσουν πάλι την ελευθερία τους.
Είναι αυτή η αγαπημένη ελευθερία που μας λείπει.
Δεν είναι μόνο να βγαίνεις και να περπατάς, αλλά να κάνεις σχέδια, να σκέφτεσε το μέλλον, να ζεις την κάθε στιγμή, όπως συνήθως κάνουμε όλοι, νέοι και ηλικιωμένοι, πλούσιοι και φτωχοί, ισχυροί και ανίσχυροι.
Ο κυρίαρχος Ιός
Συμβαίνει ένα παράδοξο χωρίς δυνατότητα σύγκρισης με προηγούμενα γεγονότα:
Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τον εχθρό χωρίς όπλα, παρά μόνο με το να βάζουμε τον εαυτό μας στη φυλακή του σπιτιού μας, βιώνοντας δύσκολες μέρες πίσω από τις πόρτες και τους τοίχους μας, απομακρύνοντας τον ιό, δημιουργώντας εμπόδια ανάμεσα σε αυτόν και σε εμάς.
Ακόμη και αν η μοίρα των χιλιάδων ανθρώπων που πεθαίνουν είναι χειρότερη, η εθελοντική αυτή φυλάκιση και η πειθαρχία του σώματος και του μυαλού, που μοιάζει μάλιστα σαν μία απομόνωση σε μοναστήρι, αντιπροσωπεύει μια θυσία που μόνο η ανθρώπινη φύση μας και η συνείδησή μας, όπως έχουμε διδαχθεί, μας υποχρεώνουν να κάνουμε.
Οι μοναχοί επιλέγουν την απομόνωσή τους. Όχι εμείς. Όμως ο αγώνας όλων μας ενάντια στον ιό είναι σίγουρα ένα καθήκον!
Απέναντι στη νόσο Covid-19, τα όπλα μας είναι ελάχιστα αυτή τη στιγμή.
Συχνά το θάρρος μας εγκαταλείπει και ο θυμός μας κυριεύει. Μόνο ο χρόνος θα μας οδηγήσει στην απελευθέρωση.
Αλλά είναι ένας μακρύς χρόνος. Ξαφνικά, το μέλλον που, για πολλούς από εμάς, ήταν λογικά προβλέψιμο, μετατρέπεται σε ένα ανούσιο μυστήριο.
Γιατί τι θα συμβεί; Όλοι γνωρίζουμε ότι η ζωή μας «δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια», αλλά δεν γνωρίζουμε τίποτα για το τι θα γίνει.
Αυτή η τρομερή ύφεση στην οποία μόλις μπήκαμε, δεν θα επηρεάσει την άνεση των οικογενειών μας, δεν θα μας στερήσει τις δουλειές μας, τα έργα μας, τις ελπίδες μας;
Έτσι, ο ιός, εάν δεν έχει σκαρφαλώσει στο σώμα μας, υπάρχει ο κίνδυνος να κυρτωθεί στο μυαλό μας, οπότε ο φόβος θα μπορούσε να αφήσει τα ίχνη του, καταστέλλοντας μέσα μας τη θέληση να ενεργήσουμε, να ανοικοδομήσουμε, να προσπαθήσουμε να ανακάμψουμε, οικονομικά και κοινωνικά, με τις αυταρχικές προτάσεις αυτής της νέας πραγματικότητας, ενός του νέου κόσμου.
Ένας κόσμος που αναφέρθηκε τόσο συχνά στο παρελθόν, αλλά ποτέ με τη μορφή μιας πανδημίας που δεν θα αλλάξει τον πλανήτη, αλλά θα αλλάξει την ανθρώπινη εφευρετικότητα, χωρίς την οποία δεν θα υπήρχε πραγματικά καμία ελπίδα προσαρμογής.
Ο ιός είναι ένας κυρίαρχος τόσο σκληρός, όπως αυτοί οι δικτάτορες που κυβερνούν ένα μέρος του πλανήτη.
Τόσο αδιάφορος για την ανθρωπότητα, τόσο τυφλός στην επιλογή των θυμάτων του, τόσο αδίστακτα μεταδοτικός, σαν ένας τύραννος ή τρομοκράτης που αγνοεί αυτό που καταστρέφει και ό,τι αφήνει άθικτο.
Είναι αλήθεια ότι ερχόμαστε από έναν κόσμο όπου μας άρεσε να προχωράμε γρήγορα.
Για οποιοδήποτε πρόβλημα είχαμε τη λύση. Για μια κρίση; Είχαμε μια θεραπεία.
Τώρα όμως, όπως μια ριπή ανέμου που έρχεται από τον Βορρά και ενισχύεται στο διάβα της με τη δική της αναπνοή, η επιδημία θα μας αφήσει αμήχανους, διστακτικούς, σε κάθε περίπτωση διαφορετικούς από αυτούς που είμασταν.
Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός για το οποίο έχουμε λίγες αναφορές.
Βεβαίως, οι κατακλυσμοί και οι πανδημίες του παρελθόντος δεν εμπόδισαν την εξέλιξη της ανθρώπινης φυλής.
Σήμερα όμως, βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα και δεν μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Πόπη Χαραμή, Φαρμακοποιός
Χαραμή ΑΕ
www.y-o.gr
